O książce: 1975 / „Kruk” to satyra skierowana przeciwko pewnej wdowie, która kpiła z uczuć zakochanego w niej narratora. Ale to już nie jest budująca opowieść o zemście młodego uczonego na ukochanej wdowie, która nie tylko odrzuciła jego twierdzenia, ale także okrutnie się z niego wyśmiała (patrz siódma opowieść z VIII dnia Dekameronu), ale surowa obelga wobec sztuczek i udawania kobiet w ogóle. Książka jest dość gorzka, wynikająca z wewnętrznego niezadowolenia nie tylko z własnego Życia i czynów, ale także ze swoich pism (nie wyłączając Dekameronu, zwłaszcza tych jego opowiadań, które pisane były na chwałę kobiet). Ta konfesyjna gorycz nadała książce szczególny posmak, daleki od spokojnej i zrównoważonej atmosfery Dekameronu».